Attack On Titan Fan fic.: Desert Desire Pairing: (LevixEren), (Mikasa ver. C)CHAPTER 2: Desire Trap

Attack On Titan Fan fic.: Desert Desire

Pairing: (LevixEren), (Mikasa ver. C)

Rate: R18

Warning: เอเลนเรื่องนี้บิชชี่มากค่ะ ใครไม่ชอบสไตล์นี้อาจโดนทำร้ายนะคะ ><”  แล้วก็มีสปอยเนื้อเรื่องหลักอยู่ถึงจะเป็นแนว AU ก็เถอะ

Story By: Trendy Blood &Jadenchase
___________
CHAPTER 2: Desire Trap



ในห้องนอนโอ่อ่าสวยงามท่ามกลางแสงสลัวยามเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของบุคคลที่ขึ้นชื่อเรื่องรักความสะอาดยิ่งกว่าใครอย่างชีครีไวล์ แอคเคอร์แมน ขณะนี้บนเตียงสี่เสาขนาดใหญ่นั้นราวกับผ่านสมรภูมิรบมา มุ้งลายวิจิตรเนื้อดีที่บัดนี้ฉีกขาดจนแทบไม่เหลือเค้าความงดงามที่เคยมี หมอนชั้นดีหล่นกระจายเกลื่อนกลาดตามพื้นห้อง ผ้าปูที่นอนที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำกามและคราบเลือดประปรายหลุดลุ่ย เหลือแต่เพียงผ้าห่มผืนหนาที่คลุมร่างหนึ่งที่นั่งนิ่งบนเตียงใหญ่ ร่างโปร่งบางงดงามที่ยามนี้ผิวกายขาวเนียนละเอียดเต็มไปด้วยรอยจูบ และรอยช้ำจากการเริงรักอย่างหนักหน่วงตลอดทั้งคืน ในขณะที่เจ้าของห้องนั้นพอจบยกสุดท้ายยามรุ่งสางก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานอย่างไม่สนใจใยดี
เอเลนนั่งนิ่ง นัยน์ตาสีสวยจ้องมองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอยไร้จุดหมาย ในใจครุ่นคิดถึงค่ำคืนที่แสนยาวนาน หรือกล่าวตรงๆคือจนถึงตอนนี้ เขายังคงไม่ได้นอนสักนิด เปลือกตาบางปิดลงก่อนภาพความทรงจำจะฉายย้อนมา
.
.
.
แผ่นอกแน่นและกล้ามหน้าท้องที่ขึ้นลอนสวยทาบทับแนบสนิทกับแผ่นหลังเนียน เขาถูกผู้ชายตัวเตี้ยแต่แข็งแกร่งทิ้งน้ำหนักกดทับทั้งร่าง ถ่ายทอดอุณหภูมิผ่านเนื้อหนังส่วนที่สัมผัสกัน สองร่างที่แม้เหงื่อจะท่วมทั้งตัวก็ไม่อาจดับความกระหายครั้งนี้ลงง่ายๆ เอเลนครางอื้ออึ้งอย่างไร้ซึ่งยางอายยามที่แกนกายใหญ่กระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางรักอย่างหนักหน่วง ช่องทางรักที่ถูกความเป็นชายของอีกคนครูดผนังนิ่มแทบทำให้เอเลนเสียสติ
“ว่าไงเจ้าหนู เสียวจนแทบขาดใจเลยใช่ไหม” เสียงทุ้มแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์กระซิบที่ข้างใบหูสวยได้รูป ก่อนจะงับยังหลังคอขาวผ่องจนร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บปวด
แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย แต่จากน้ำเสียงก็ทำให้รับรู้ได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายต้องการยั่วโมโหตน แถมดูเหมือนจะมั่นใจในทักษะบนเตียงของตัวเองมากเสียด้วย  สิ้นความคิดเอเลนเลียริมฝีปากของตนเองอย่างหิวกระหาย
.....อยาก....ได้รับความสุขมากกว่านี้.....เขาอยากได้แท่งเนื้อร้อนๆนี่เหลือเกิน.....
แม้สำนึกผิดชอบจะทื่อลงบ้าง แต่ร่างบางก็ประมวลหาวิธีที่จะให้ชายหนุ่มอีกคนทำให้ตัวเองสมใจ เสียงหวานครางเบาๆยั่วเย้า
“มีปัญญาทำได้แค่นี้หรอครับ....ท่านชีครีไวล์”
คิ้วเรียวกระตุก หน้าหล่อเหลาตึงขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปจับข้อมือทั้งสองข้างก่อนจะกระชากอย่างแรงโดยที่แกนกายใหญ่ยังคงเสียบค้างไว้อยู่ กายแกร่งยกตัวขึ้นทิ้งน้ำหนักตัวไว้ที่เข้าทั้งสองข้างทำให้ร่างบางโดนบังคับเปลี่ยนอิริยาบถตามไปด้วย
“อ๊ะ!”แรงดึงทำให้แกนกายฝังลงไปลึกขึ้นจนร่างบางหลุดร้องออกมาอย่างตกใจ
“ปากดีจริงๆ ....เดี๋ยวก็รู้” สะโพกหน้าเริ่มขยับอีกครั้งและสวนเข้าไปอย่างแรง สองมือที่จับข้อมือบางไว้ก็ดึงกระชากเข้าสวนกับช่วงล่างอย่างแรง
“อ๊ะ....อ๊า.....!!!” เสียงหวานกรีดร้องสุดเสียงกับความเสียวซ่านที่ได้รับ แกนกายขนาดยักษ์ผิดกับรูปร่างของชีคหนุ่มกระแทกย้ำจุดอ่อนไหวของนักฆ่าหนุ่มอย่างไร้ความปราณี
“อ๊า อ่ะ.....อ๊างงงงงงง....ม่ะ.....ไม่ไหวแล้วววว” เอเลนสวนกายตัวเองตอบทั้งๆที่มีแรงส่งรุนแรงของชีคหนุ่มหล่ออยู่อย่างต้องการปลดปล่อย ช่องทางหวานบีบตอดรัดแน่นราวกับจะรีดเค้นน้ำกามอุ่นๆของชายหนุ่มเสียให้ได้ รีไวล์กัดฟันคำรามเสียงต่ำอย่างสุขสม เสียงครางหวาน กับเสียงเนื้อกระทบกันอย่างหยาบโลนคละกับเสียงแฉะๆของน้ำในช่องทางรักดังก้องราวกับจะตอกย้ำเพลิงราคะที่กำลังแผดเผาสองร่างบนเตียง ริมฝีปากบางบนใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ
“เป็นไง.....ดีพอสำหรับร่างกายร่านๆของแกหรือยังเจ้าหนู” มองหลังบางที่แอ่นตอบรับ ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ผมนุ่มสลวยเปียกชื้นติดกับแก้มใส ริมฝีปากอิ่มอ้าครางแกมหอบหายใจหน้าแดงระเรื่อจากความเหนื่อยและแรงอารมณ์ ลูกแก้วสีมรกตสวยฉ่ำเยิ้มช้อนมองชายหนุ่มอย่างยั่วยวน
“อือ....ท่ะ....อา...” ครางอื้ออึงจนจับศัพท์ไม่ได้ ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าไปใกล้พลางเอ่ออย่างหยอกล้อ
“ฉันไม่ได้ยิน ....พูดดังๆหน่อย”
“ทะ.....ท่อนเนื้อร้อนๆ....ของท่านรี..ว..ไวว...สุดยอด....อ๊า....”ร่างเพรียวบิดเร่าไปมาด้วยความกระสัน มือบางกำผู้ปูที่นอนเนื้อดีจนยับยู่ยี่ ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองปฏิกิริยาของร่างบางอย่างพึงพอใจ เลียริมฝีปากอย่างหิวกระหายในกยบางตรงหน้าอย่างไม่รู้จักพอ ชายหนุ่มออกแรงดึงข้อมือบางขึ้นอย่างแรงจนกายบางที่โน้มไปข้างหน้าเปลี่ยนท่ามาเป็นยืนเข่า แขนเพรียวอ้อมโอบรอบคอแกร่ง หลังสวยแอ่นโค้งตอบรับความเป็นชายของชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ มือแกร่งกระชับสะโพกบางไว้ อีกข้างเลื่อนมาบีบเค้นขยำอกบางอย่างมันมือ
“อ่ะ...อ๊า....ท่าน....รีวา..ยยยย” ครางเสียงหลงก่อนจะรั้งใบหน้าคมมาประกบริมฝีปากอย่างหิวกระหาย ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันอย่างดุดันตามอารมณ์ที่โหมกระหน่ำอย่างไม่มีใครยอมใคร สะโพกสอบขยับซอยถี่รัวดุดันในขณะที่สะโพกมนสวยก็ขยับตอบรับจังหวะป่าเถื่อนนั้น เสียงหยาบโลนเปียกแฉะดังก้องราวกับจมอยู่ในห้วงแห่งเพลิงราคะที่ไม่มีสิ้นสุด
.
.
.
เปลือกตาบางเปิดขึ้นอีกครั้ง เอเลนมองข้อมือของตนที่เป็นรอยนิ้วมือแดงเป็นปื้นจากกิจกรรมรักมาราธอนที่ผ่านมา มรกตสีสวยจ้องมองอย่างเลื่อนลอยก่อนจะลุกเดือนไปยังห้องน้ำขนาดใหญ่ของเจ้าของห้อง ชำระล้างคราบกามที่เปรอะไปทั่วตัวอย่างรวดเร็วแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังอ่างหรูขนาดมหึมา ค่อยๆหย่อนเรียวขางดงามลงผ่านผิวน้ำ ก่อนที่จะทิ้งน้ำหนักตัวลงไปอย่างเหนื่อยอ่อน
แม้ว่าจะผ่านเรื่องแบบนี้มามาก แต่เอเลนก็ยอมรับว่านี่คือเซ็กซ์ที่ทำให้ตัวเองเหนื่อยที่สุด ....และรู้สึกดีที่สุด ไม่ว่าจะด้วยฤทธิ์ยาหรืออะไรก็ตาม หวนนึกถึงความเป็นชายขนาดมหึมาตรงกันข้ามกับรูปร่างภายนอกโดยสิ้นเชิงของชีคหนุ่มอีกครัง ร่างกายที่ผ่านชายมานับไม่ถ้วนทำให้เอเลนเปรียบเทียบได้ไม่ยาก หรือไม่อย่างนั้นความต้องการทางเพศของเขาและเป้าหมายอาจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อ....
กายบางหยุดชะงักกับความคิดของตนเอง
“เรา.....ทำงานพลาด”
ไม่เหลืออะไรแล้วตอนนี้ ไม่มีที่ให้กลับไป วงการนี้ไม่เหลือที่ว่างสำหรับคนที่ทำงานพลาด แม้จะหนีไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียว แต่สักวันก็จะถูกตามจนเจอ..... ดวงตาสีมรกตวยฉายแววเศร้าหมองออกมา โอกาสที่เหลืออยู่ของเขามีเพียงแค่การวางแผนลอบสังหารเป้าหมายของตนเองอีกครั้งหรือตายเท่านั้น
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าถ้าเข้าไปปะทะกับชายคนนั้นตรงๆอย่างไรก็ไม่มีทางชนะ และตอนนี้เขาอยู่ในถิ่นศัตรู โอกาสในการลอบสังหารด้วยตัวคนเดียวยิ่งริบหรี่
เอเลนหวนนึกถึงคำสอนของอาจารย์ที่คอยสอนวิธีการสังหารให้กับตนเอง

“เอเลน....สิ่งที่จำเป็นสำหรับนักฆ่านั้นอาจเป็นไหวพริบ พละกำลัง และความเร็วก็จริง แต่สิ่งที่แกมีมันแตกต่างออกไป......” มือสากลูบไล้สะโพกมนของเด็กน้อยอย่างหิวกระหาย แกนกายของผู้ใหญ่ที่โตเต็มวัยกระแทกเข้าไปในช่องทางรักจนช่องทางฉีกขาด หยาดน้ำใสไหลรินจากดวงตาคู่สวย เด็กน้อยกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ผลักไสออกแต่อย่างใด “เหมือนกับพิษร้าย....ใช้หน้าสวยๆกับร่างกายของแกล่อลวงเป้าหมายให้หลงมัวเมาไปกับฝันแสนหวาน.....และจากโลกไปโดยไม่รู้ตัว” ชายผู้นั้นไล้เลียไปตามเนื้อนุ่มนิ่มทุกส่วนของเด็กน้อย
“ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชาย ไม่มีใครต้านทานสิ่งยั่วยุได้นานหรอก.....จดจำสัมผัสนี้ไว้ ไม่ว่าจะคอสวยๆ ใบหู ยอดอก หรือต้นขานุ่มๆนี่.....” มือสากตบต้นขาเนียนดังเพี๊ยะเบาๆ “ทุกส่วนสามารถใช้เป็นอาวุธได้ทั้งหมด”
แล้วชายคนนั้นก็ไม่เอ่ยอะไรอีกนอกจากเสพย์สุขจากเรือนกายเล็กของเด็กน้อยที่ตนกกกอด ชายที่คอยสอนเรื่องเซ็กซ์ และวิธีการมอบความสุขสมให้กับผู้ชายอย่างละเอียดด้วยภาคปฏิบัติที่แลดูโหดร้ายสำหรับเด็กอายุเจ็ดขวบ .....แม้จะไม่ใช้ผู้ชายคนแรกของเขาก็ตาม

“.....ใช้ร่างกายเป็นอาวุธงั้นหรอ”
ที่ผ่านมาเอเลนเคยได้รับภารกิจสังหารคนมาบ้าง แต่มีเพียงไม่กี่ครั้งที่เขาต้องใช้ร่างกายของตัวเองในภารกิจ หากไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่อยากทำอย่างนี้เลย.....
......กลัวจะหลงไหลไปกับความสุขทางกายนั้น.....
แต่ถ้าไม่ทำอย่างนั้น ตัวเขาก็จะไม่เหลืออะไรเลยแม้กระทั่งชีวิต ดูท่าแล้วยังไงงานนี้เขาก็ต้องทุ่มสุดตัว คิดได้ดังนั้นร่างเพรียวก็รีบรุดออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ขาเรียวสวยสาวเท้าตรงไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ของเจ้าของห้อง เปิดรื้อหาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วเคลื่อนไหวสะดวกในตู้เสื้อผ้า แล้วร่างบางก็ต้องมุ่ยหน้าอย่างอย่างขัดใจ มีแต่กางเกงขายาวสีเข้มหลากสีเต็มตู้ แน่นอนว่าเขาใส่ไม่ได้สักตัว นอกจากจะหลวมจนหลุดแล้วขากางเกงยังสั้นเต่อจนดูตลก แม้แต่กางเกงออกกำลังกายที่เป็นแบบเข้ารูปก็ยังใหญ่เกินไป ร่างบางจึงตัดสินยิบเอากางเกงในแบบเข้ารูปที่ดูแล้วเล็กที่สุดในตู้เสื้อผ้ามาใส่ และเลือกเอาเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวตัวใหญ่มาสวมเพื่อบดบังช่วงล่างของตนเองที่เต็มไปด้วยรอยช้ำและรอยจุมพิตตรงโคนขาขาว และหวังว่าแขนเสื้อจะยาวพอคลุมข้อมือแดงเถือกของตนเอง อย่างน้อยเวลาเคลื่อนที่เสื้อผ้าน้อยๆก็ทำให้เคลื่อนไหวสะดวกและเสียงเบากว่าเสื้อผ้ารุ่มร่าม และชุดนี้ก็เอาไว้ใช้ประโยชน์เวลามีเหตุจำเป็นได้ล่ะนะ....
เมื่อแต่งตัวเสร็จก็จัดการทุกอย่างในห้องให้เรียบร้อยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ....การเก็บหลักฐานเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่นักฆ่าพึงกระทำเพื่อกันไม่ให้เรื่องถูกสาวมาจนถึงตนเองได้....ถึงแม้ว่าสำหรับเป้าหมายครั้งนี้ถึงทำไปก็ดูจะไม่มีประโยชน์เท่าไหร่แล้วก็ตาม
ร่างบอบบางเดินอย่างเงียบเชียบตรงไปฟังเสียงที่หน้าประตูห้องนอน เงี่ยหูฟังเสียงจากภายนอก ไร้ซึ่งเสียงเดิน แต่มีเสียงหายใจอยู่ใกล้ๆนี้ ......หนึ่งคน.... จากจังหวะการหายใจที่ดูสิ้นเปลืองแล้วงานหมู ดูเหมือนชายคนนั้นจะดูถูกเขาไม่ใช่น้อย หรือไม่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอเลนหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนโดนสบประมาท แต่ความเป็นมืออาชีพก็ยังทำให้เขารักษาความสุขุมเอาไว้ได้ ดวงหน้าสวยกวาดสายตามองรอบๆหาสิ่งที่พอจะใช้เป็นอาวุธได้ หากแต่พบเพียงความว่างเปล่า..... ผู้ชายคนนั้นเอาเสื้อผ้าของเขาไป! แน่นอนว่าในชุดของเขานั้นมีอาวุธขนาดเล็กซ่อนอยู่ รวมทั้งยาพิษต่างๆด้วย เจ้าเล่ห์นัก! เดินไปเปิดดูลิ้นชักภายในห้องก็ไม่มีอะไรนอกจากยาที่ตัวเขาโดนในคืนที่ผ่านมา จึงต้องจำใจเดินกลับมาทำใจหน้าห้องใหม่
“อย่าคิดนะว่าแค่นี้จะหยุดกันได้ ท่านชีครีไวล์ แอคเคอร์แมน.....” คิดอย่างขุ่นเคือง แค่นี้หยุดกันไม่ได้หรอกครับ ก่อนจะเปิดประตูออกเบาๆ
เป็นดังคาด หน้าทางเข้าห้องนอนนั้นมีบอดี้การ์ดหนุ่มหุ่นล่ำยืนเฝ้าอยู่หนึ่งคน หันมามองประตูที่เปิดออก จ้องร่างบางอย่างคนตกใจ ดวงตาฉายแววหวาดระแวงและตะลึงงันเล็กน้อยที่เห็นหนุ่มหน้าสวยออกมาจากห้องนายเหนือหัวในสภาพเช่นนี้
“เธอเป็นใคร! ออกมาจากห้องของนายท่านได้ยังไง! ไม่เห็นท่านแจ้งว่ามีใครอยู่” ใบหน้าสวยฉีกยิ้มหวานส่งให้
“ผมเป็นคู่นอนของท่านรีไวล์เมื่อคืนนี้ครับ ท่านไม่ได้แจ้งเอาเลยหรือ ใจร้ายจังเลย” ก่อนจะแสร้งทำหน้าจ๋อย บอดี้การ์ดหนุ่มมีท่าทีอึกอัก ยังคงระแวงหนุ่มน้อยตรงหน้า เพราะท่านชีคน่าจะแจ้งให้ทราบหากนำใครมายังพระราชวังด้วยเพื่อให้เตรียมการดูแลอีกฝ่าย เห็นดังนั้นเอเลนจึงคว้ามือชายหนุ่มขึ้นมาวางไว้บริเวณลำคอขาวผ่องของตน
“ไม่เชื่อคุณก็ลองดูสิครับ” เอียงคือเล็กน้อยให้เห็นรอยมากขึ้นก่อนจะช้อนตามองอย่างอ้อนๆ “ท่านชีคทิ้งรอยไว้ทั่วเลย พิสูจน์ดูได้นะครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มกลืนน้ำลายหนืดลงคอ มองลำคอขาวที่มีรอยจูบอยู่ทั่วและมีรอยฟันลึกประปราย สัมผัสนุ่มเนียนละเอียดที่ได้รับปลุกความต้องการของตนเองอย่างช่วยไม่ได้
“ตะ...ตกลง ฉันเชื่อแล้วว่าเธอนอนกับท่านชีคจริงๆ” เบือนหน้าหนีร่างตรงหน้า มือพยายามผละออกมา แต่จู่ๆก็ถูกเขียนเพรียวโอบคล้องคอไว้
“!!! เธอจะ-”
“ช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิครับ....กว่านายท่านจะกลับมาก็เย็นๆ ...มันเหงา” ตาสีมรกตสวยจ้องมองชายร่างโตไว้ ราวกับถูกมรกตคู่นั้นดึงดูด บอดี้การ์ดหนุ่มพยายามเอ่ยขัดขืนอย่างอดกลั้น “เธอเป็นคนของนายท่าน....อย่าทำแบบนี้เลย...”
“เป็นแค่คู่นอนต่างหากครับ แค่ฉาบฉวยแล้วก็ทิ้งไปต่างหาก....มาอยู่เป็นเพื่อนกันหน่อยนะครับ” ปลายจมูกรั้นสวยไซร้ผ่านใบหน้าและลำคออย่างออดอ้อนแขนเรียวออกแรงรั้งให้คนตรงหน้าเดินเข้ามาในห้องด้วยกันช้าๆ จนในที่สุดร้างของทั้งสองก็เข้าไปในเขตห้องนอน มือสากปิดประตูอย่างรู้หน้าที่ก่อนจะเลื่อนมาลูบไล้ต้นขาเนียนเบาอย่างเผลอไผล ซุกไซร้ใบหน้าตามลำคอขาวที่เต็มไปด้วยร่องรอยจากคนก่อนหน้าตน มือบางลูบไล้ตามแผ่นหลังอย่างยั่วยวน ก่อนจะ.....
ปึ๊ก!!!
แรงกระแทกที่ท้ายทอยทำให้บอดี้การ์ดคนนั้นล้มลงสิ้นสติทันที ร่างบางเอาผ้าในห้องมามัดร่างนั้นไว้อย่างแน่นหนา ก่อนจะความหาสิ่งของที่มีประโยชน์ในตัว ....มีการ์ดกับปืนพก ทำให้เบาใจได้อีกระดับหนึ่ง เอเลนเอาเศษผ้ามารัดไว้ที่โคนขาก่อนจะเหน็บปืนพกเอาไว้เขาควรจะไปสำรวจในพระราชวังสักนิดเพื่อจะไปวางแผนและเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเหตุการณ์ก็จะจบเหมือนเมื่อคืน....หรือซ้ำร้ายก็คงจะไม่ได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป ใบหน้าสวยก้มมองร่างที่ยังคงสลบอยู่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เป็นเด็กดีอยู่นิ่งๆนะครับคุณบอดี้การ์ด”
แล้วเจอกันอีกนะครับท่านชีครีไวล์

TBC.
__________
Talk
Jadenchase: ขออภัยนะครับที่มาช้า และแอบดูสั้นพิกลๆ แลดูเป็นการเปิดตัวแต่งฟิคอย่างเป็นทางการครับ? ขอบคุณทุกท่านที่หลงมาอ่าน ถ้าชอบเอเลนบิชกันเราสองคนก็ดีใจนะครับ ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ
ทุกคอมเม้นท์คือกำลังใจในการแต่งครับ (ช่วยเร่งให้งานกระเตื้อง)
ปล. เอเลนจ๋าอ่อยเก่งจนผมฟินตัวแตกละครับ ฮา