Fic.
[AU]: Attack On Titan (Levi x Eren) ล่ารักอันตราย
Chapter 16: Interchange
ลมคลื่นทะเลพัดจนเสื้อสูทค่างปลิวไสว
นัยน์ตาสีขี้เถ้ามองใบหน้าหวานของคนอายุน้อยกว่าที่อยู่ชั้นลอยของดาดฟ้าอย่างไม่สบอารมณ์
“เหมือนว่านายจะดูแลเจ้าลูกหมาของฉันอย่างดีนี่เจ้าหัวเห็ด”
สบถใส่อย่างหัวเสีย ต่อให้ตอนนี้เขายังคงตีสีหน้าเฉยชา
แต่เหล่าคนสนิทนั้นรู้ดีว่าเขากำลังอารมณ์คุกรุ่นจนแทบจะระเบิดออกอยู่รอมร่อ
อาร์มินกรอกสายตามองไปรอบๆเหล่าแขกพิเศษที่ถูกรับเชิญมา
ใบหน้าหวานของเด็กหนุ่มผมทองยังคงเปื้อนรอยยิ้มก่อนจะส่ายหัวไปมาช้าๆพร้อมทั้งถอนหายใจ
“ผมนึกว่าคุณเอลวิน
จะมาด้วยเสียอีก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา” นัยน์ตาสีฟ้าครามเหลือบมองไปยังชายหนุ่มและเหล่าแขกเหรื่อที่อยู่ด้านล่าง
ใบหน้ายิ้มแย้มฉายแววเย็นเฉียบและเฉยชา
“คุณเตรียมเอกสารมารึเปล่าครับคุณรีไว
กับการแลกเปลี่ยนที่เสนอไป”
ชายหนุ่มเพียงแค่ไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะขยับคอไปมาคล้ายคลายความเมื่อยล้า
“นายที่ศึกษาข้อมูลมาดีคงรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ถนัดเรื่องการเจรจาต่อรองอีกไม่นาน
เอลวิน จะตามมาพร้อมเอกสาร...” ใบหน้าคมคายยกยิ้ม
นัยน์ตาสีขี้เถ้าฉายวาบด้วยแววสังการราวกับเสือชีตาร์ที่กำลังจ้องตะครุบเหยื่อ
อาร์มินแสดงสีหน้าแปลกใจก่อนจะแสร้งทำเป็นปกติ
สายตาข่มขู่ของชายหนุ่มที่จ้องตรงมาทำให้เขารู้สึกเสียวสันหลังไม่น้อย แต่ไม่คิดเลยว่า
เอเลน เยเกอร์ ที่เขาใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนจะสามารถสั่นคลอนมือขวาของเอลวิน สมิธ
ได้ถึงเพียงนี้
เด็กหนุ่มผมทองจึงจัดการต้อนรับและเชิญแขกสุดพิเศษเข้าไปยังห้องส่วนตัวเพื่อรอเวลาสำหรับการมาของเอกสารส่วนที่เหลือ
และเพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มคนนี้อันตรายขนาดไหน เขาจึงสั่งให้เหล่าบอดี้การ์ดในชุดดำยังคอยเฝ้าระวังรวมอยู่ภายในห้อง
รีไวและเหล่าลูกน้องคนสนิทต่างตอบรับคำเชิญ
ร่างเล็กแต่แข็งแกร่งยิ่งกว่าใครนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเด็กหนุ่มผมทองผู้เป็นเจ้าของ
ใบหน้าเฉยชายังคงนิ่งงันแต่แววตาฉายชัดถึงความไม่เป็นมิตรถูกส่งให้กับอาร์มินอย่างไม่ปิดบัง
เพทร่า ออลโอ กุนเธอร์ และเอริ์ด
เหล่าลูกน้องที่ร่วมติดตามต่างยืนคุมอยู่ด้านหลังของผู้เป็นนาย
สายตาของเหล่าลูกน้องคนสนิททั้งสี่ต่างคอยแอบสังเกตสิ่งต่างๆที่อยู่รอบห้องเผื่อกรณีฉุกเฉินที่อาจเกิดขึ้น
เอเลนที่เป็นตัวแปรในการตกลงครั้งนี้ยังคงถูกแอนนี่ผู้เป็นมือขวาของอาร์มินควบคุมอยู่ด้านหลัง
แม้จะเป็นผู้หญิงที่จัดได้ว่าตัวเล็กกว่าเขามากนักแต่เรี่ยวแรงและความชำนาญการทำให้เขาไม่สามารถที่จะขยับได้โดยง่ายนัก
อีกทั้งนัยน์ตาสีฟ้าคมของแอนนี่ที่คอยจับจ้องเขาอย่างไม่วางตาราวกับคอยดูและประเมินทุกการเคลื่อนไหวนั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
“เห็นเจ้าลูกหมาของฉันโดนคนอื่นล่ามไว้นี่มันน่าหงุดหงิดชะมัด”
เป็นรีไวที่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ใบหน้าคมคายจ้องตรงไปยังแอนนี่ที่คุมตัวเอเลนอยู่ด้านหลังอาร์มินที่นั่งเผชิญหน้ากับเขา
“คำก็หมา
สองคำก็หมา จะให้ผมบอกอีกกี่ครั้งว่าผมไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณน่ะ” แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
แต่พอโดนว่าเป็นน้องหมาบ่อยๆแบบนี้เขาก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ
ถึงแม้ว่าจะโล่งอกที่อย่างน้อยคนอันตรายยอมตามมาช่วยเขา
แต่พอมาถึงก็ยังคงถนัดสร้างเรื่องให้เขารู้สึกอยากถีบไม่เว้นแม้แต่เวลาแบบนี้
ถ้าจะมาเพื่อกวนประสาทเขาล่ะก็ที่จริงไม่ต้องรีบถ่อมาก่อนเอกสารจะเสร็จก็ได้
ใบหน้ากลมมนชะงักชั่ววูบ.... นั่นสิ
ทั้งที่เอกสารยังไม่เรียบร้อยทำไมคุณรีไวถึงได้รีบมาทั้งอย่างนั้น
เขาไม่ได้อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะแต่แบบนี้ก็เหมือนกับว่าคนอันตรายคนนี้กำลังห่วงเขาอยู่ไม่ใช่รึไงกัน?
“ดูเหมือนคุณจะมีวิธีเอ็นดูในแบบของคุณที่น่าสนใจไม่น้อยนะครับคุณรีไว”
ความสัมพันธ์แปลกๆที่เกิดขึ้นเขาไม่แปลกใจนัก เพราะจากข้อมูลที่สืบมาเบื้องต้นเอเลนไม่ได้คิดที่อยากทำงานให้กับรีไวเท่าไร
หรือถ้าเรียกให้ถูกต้องบอกว่าเอเลนไม่มีประโยชน์อะไรกับองค์กรเลยก็ว่าได้
แต่ถึงอย่างนั้นคนระดับรีไวเข้ามาคลุกคลีและสนใจขนาดนี้
บางทีคงเป็นเหตุผลที่นอกเหนือจากธุรกิจ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องใส่ใจ...
“อีกนานไหมครับกว่าเอกสารและคุณเอลวินจะมา?”
นัยน์ตาสีขี้เถ้าตวัดมองเด็กหนุ่มผมทอง
แขนแกร่งยกขึ้นมาพาดกับพนักพิงก่อนขาของชายหนุ่มจะตวัดขึ้นไขว้กันสบายๆ
“เมื่อนายเห็น”
ใบหน้าหวานถึงขั้นคิ้วกระตุก
ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้คิดจะมาเจรจาหรือพูดดีๆกับเขาตั้งแต่แรกเลยสินะ
แบบนี้เขาเองก็คงไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทเช่นกัน
นัยน์ตาสีฟ้ากลมโตหันไปจ้องแอนนี่มือขวาคนสนิทก่อนจะพยักหน้าเพื่อสั่งการ
“โอ๊ย!”
แอนนี่บิดข้อมือที่ล็อกกุญแจอยู่ของเอเลนจนเด็กหนุ่มอุทานออกมาด้วยความเจ็บ
เหล่าลูกน้องที่เห็นท่าไม่ดีพยายามจะก้าวขากระโจนเพื่อช่วยเอเลน
แต่หัวหน้ารีไวเพียงยกมือขึ้นราวกับห้ามปรามเหล่าลูกน้องของตนให้ยังคงอยู่ในความสงบ
เอเลนที่เป็นตัวกลางในการต่อรองถึงกับขมวดคิ้วมุ่น
นัยน์ตาสีมรกตเขม็งมองเด็กหนุ่มผมสีทองอย่างขุ่นเคืองก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มผมสีดำรัตติกาลด้วยแววตาตำหนิ
“ผมเป็นประเภทใครทำอย่างไรมาก็จะทำกลับคืนไปเสียด้วย”
อาร์มินยังคงยิ้มตอบรับกับบุรุษหน้านิ่งเบื้องหน้า
เด็กหนุ่มผมทองหันไปทางแอนนี่อีกครั้งก่อนจะยกมือขึ้นเป็นการส่งสัญญาณให้เลิกทำ
แอนนี่จึงคลายแรงที่บิดข้อมือของเอเลนลง
“ไม่เลวเจ้าหนูหัวเห็ด
การกระทำของนายทำให้ชั้นนึกถึงจอมวางแผนที่ภายนอกดูอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเลือดเย็น”
“บางทีคุณคงหมายถึงคุณเอลวิน”
รีไวเพียงยกยิ้มมุมปาก
จากที่เขาได้ข้อมูลมาดูเหมือนว่าคนที่หมอนี่จะมีปัญหาด้วยก็คือเอลวิน
และคงเพราะการเข้าหาเป้าหมายโดยตรงอย่างเอลวินคงเป็นเรื่องยาก
หรือการจะมาเข้าหาตัวเขาตรงๆก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน
ถ้าไม่ใช่การเจรจาติดต่อธุรกิจที่น่าสนใจ
และเพราะอย่างนั้นหมอนี่ถึงได้เข้ามาทางเอเลน ทั้งที่เขาวางมาตรการการป้องกันและคอยจับตาดูแล้ว
ไม่คิดว่าเพียงแค่คลาดสายตาเพียงชั่ววูบจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้
จะบอกว่าเป็นเพราะเขาประมาทคงไม่ผิดนัก
“รู้ไหมไอหนูนายกับเอลวินนั่นคล้ายกัน
ทั้งผมสีทอง และตาสีฟ้าที่ราวกับกำลังอ่านคนให้ทะลุปรุโปร่งนั้น.............. เรียกว่าคนประเภทเดียวกันสินะ”
ปัง!
กำปั้นของข้อมือขาวทุบลงบนโต๊ะรับแขกที่ขั้นระหว่างโซฟาที่นั่งสองตัว
นัยน์ตาสีฟ้าของอาร์มินจ้องมองใบหน้าเฉยชาอย่างดุดัน
“อย่าเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนพันธุ์นั้น!!” อาร์มินชำเลืองตามองชายหนุ่มก่อนพยายามหายใจลึกเข้าปอด
แล้วใช้สองมือจัดเนคไทให้เป็นระเบียบ
“ตอนนี้คงยังทำอะไรไม่ได้ถ้าอย่างนั้นผมจะไปรอที่ห้องพักจนกว่าจะถึงเวลาที่เอกสารมาถึง”
ทันทีที่อาร์มินเตรียมหันหลังเดินกลับ
เสียงทุ้มอย่างไม่สบอารมณ์ของรีไวก็เอ่ยขัดขึ้น
“การเจรจาเริ่มต้นขึ้นแล้วต่างหากเจ้าหนู”
อาร์มินหันกลับไปมองหน้าคนอันตรายที่ยังคงทีท่าเฉยชาเช่นเดิม
ก่อนจะหันกลับไปเพื่อเจรจากับอีกฝ่าย
“เอกสารยังไม่มาอย่างนี้คงเริ่มไม่ได้หรอกครับคุณรีไว
เพราะมันไม่อยู่ในข้อตกลง”
“โฮ่
อย่างนายที่ใช้วิธีสกปรกจับตัวเอเลนมาแบบนี้มีสิทธิพูดว่าข้อตกลงด้วยงั้นเหรอ?” รีไวลุกขึ้นจากโซฟา
สองขาเหยียดตรงเต็มความสูง
“กับพวกคุณที่ไม่เคยเล่นวิธีใสสะอาด
ทำแบบนี้ก็สมแล้วนี่ครับ” อาร์มินยิ้มเย็น
ร่างกายเริ่มตื่นตัวจากสถานการณ์และแรงกดดันที่คนอันตรายส่งผ่านมา
รีไวกรอกตาไปมาก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากให้กับเด็กหนุ่ม
“นั่นสินะ
เรื่องใสสะอาดคงไม่เหมาะกับพวกฉันเท่าไร”
โครม!!
โต๊ะรับแขกกระจกถูกขาแกร่งเตะขึ้นเข้าหาร่างเด็กหนุ่มผมทอง
บอดี้การ์ดที่อยู่รอบตัวพยายามวิ่งเข้าหาเด็กหนุ่มเพื่อปกป้องเจ้านายของตน
ทั้งที่คิดว่าจะพยายามมาเจรจาดีๆด้วยแต่ดูเหมือนว่าแบบนี้คงเหมาะกับเขามากกว่าการใช้คำพูดล่ะมั่ง
รีไวกระโจนด้วยความเร็วหลบเหล่าบอดี้การ์ดในชุดดำ
ด้วยความที่อาร์มินอยุ่ไม่ไกลนักชายหนุ่มจึงคว้าตัวเด็กหนุ่มผมทองได้อย่างง่ายดาย
ชายหนุ่มจัดการล็อกแขนของอาร์มินไขว้ไปด้านหลัง
แขนแข็งแรงอีกข้างล็อคเข้าที่ไหล่และลำตัวของเด็กหนุ่มไว้มั่น
“โฮ่แบบนี้ก็เท่ากับว่าเสมอแล้วสินะ”
นัยน์ตาสีขี้เถ้ามองไปยังใบหน้าของหญิงสาวที่ล็อกตัวเอเลนไว้ไม่ต่างกัน
“แค่ก...
หึคุณนี่สมกับเป็นมือขวาของคุณเอลวินจริงๆ” อาร์มินพยายามฝืนหายใจเข้าปอด
แขนที่ไร้พันธนาการอีกข้างพยายามดึงแขนของชายหนุ่มออกแต่ไม่เป็นผล
“เรามาแลกคนของกันและกันดีกว่าไหมยัยสาวหน้าตาย”
รีไวต่อรองกับแอนนี่ที่เป็นผู้จับตัวเด็กหนุ่มไว้
แอนนี่มองอาร์มินเจ้านายของตนก่อนจะเหลือบตามองชายหนุ่มพลางส่ายศีรษะไปมา
“ต่อให้หมอนั่นจะเป็นอะไรไปแผนก็ต้องดำเนินการต่ออยู่ดี”
ไม่ว่าเปล่าแอนนี่ล็อคตัวเอเลนแน่นขึ้นจนเด็กหนุ่มหนาเหยเกด้วยความอึดอัด
ก่อนจะพยายามกระชากเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลออกจากห้องไป
รีไวที่ควบคุมตัวอาร์มินไว้เดินตามแอนนี่ไปจนถึงดาดฟ้าเรือ
นัยน์ตาสีขี้เถ้าฉายแววรำคาญและไม่สบอารมณ์อย่างหนัก
เมื่อถึงดาดฟ้าเรือ
แอนนี่ยังคงจับเอเลนเป็นตัวประกันหันเผชิญหน้ากับชายหนุ่มคนอันตราย
เช่นเดียวกับรีไวที่ลากตัวอาร์มินมาด้วย เหล่าลูกน้องของรีไวและบอดี้การ์ดของอาร์มินต่างเฝ้าระวังกันและกันอยู่ล้อมรอบทั้งคู่
“นายนี่กัดไม่ปล่อยใช้ได้เหมือนกันนี่”
เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ลดละความพยายามแอนนี่จึงค่อยๆถอยหลังไปชิดกับระเบียงดาดฟ้าเรือมากยิ่งขึ้น
“ที่กัดไม่ปล่อยมันทางนั้นมากกว่าล่ะมั่ง”
รีไวค่อยๆสาวเท้าเข้าใกล้แอนนี่มากขึ้นอย่างระวัง
เอเลนที่ถูกจับเป็นตัวประกันพยายามประเมินสถานการณ์เพื่อหาทางหนีทีไล่
อกซ้ายเริ่มแกว่งด้วยความหวาดหวั่น ใบหน้ามนเริ่มตึงเครียด
เช่นเดียวกับริมฝีปากบางที่สั่นระริกจึงเผลอเรียกชื่อชายหนุ่มออกไปด้วยความหวาดหวั่น
“.......คุณ......รี..ไว”
แม้จะแผ่วเบาแต่คนอันตรายได้ยินอย่างชัดเจน
ความรู้สึกหน่วงปวดรัดแล่นริ้วในอก ใบหน้าเฉยชาเริ่มมีสีหน้าตึงเครียด
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้
เจ้าหนูนี่คงหมดประโยชน์”
แอนนี่ดันเอเลนเข้าระเบียงดาดฟ้า
หญิงสาวกดร่างเด็กหนุ่มพาดรั้วอลูมิเนียมที่กั้น มือขาวกระชากผมสีน้ำตาลก่อนจะดันร่างโปร่งให้เงยมองน้ำทะเลใสเบื้องหน้า
“เดี๋ยวๆ
นี่เธอจะทำอะไรน่ะ!?” เอเลนร้องตะโกนเมื่อราวกับว่ากำลังจะถูกทิ้งดิ่งลงจากดาดฟ้าเรือ
“การเจรจาล้มเหลว
นายหมดประโยชน์แล้วเลยจะจัดการซะ” แอนนี่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นัยน์ตาสีฟ้าที่จ้องมองมานั้นบอกว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเธอจะทำจริง
“เดี๋ยวๆ
ค... คุณรีไว!!”
ทันทีที่เสียงเด็กหนุ่มตะโกนเรียก
ร่างเล็กแต่แข็งแกร่งจึงผลักอาร์มินทิ้งแล้วกระโจนเข้าใส่ตัวแอนนี่ทันที
แต่แอนนี่กลับเบี่ยงตัวหลบชายหนุ่มแล้วคว้าเอเลนมาด้วยได้อย่างฉิวเฉียด
รีไวที่เอื้อมมือคว้าออกไปจึงคว้าได้เพียงลมเท่านั้น
“ดูเหมือนว่าผมจะได้ชิ้นเนื้อในการต่อรองที่ใหญ่น่าดู”
อาร์มินลุกขึ้นปัดฝุ่นบนตัวออก เมื่อโดนรีไวผลักออกมาเหล่าบอดี้การ์ดและลูกน้องของรีไวที่ต่างรับมือกันอยู่จึงไม่มีใครสามารถหันมาให้ความสนใจเด็กหนุ่ม
จึงทำให้ตอนนี้อาร์มินถือไพ่เหนือกว่าอีกครั้ง
“ชิ”
รีไวสบถอย่างหัวเสีย
การตัดสินใจที่ผิดพลาดและผลลัพธ์ที่ตามมาตอนนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด
เพราะใจที่ไขว้เขว่เลยทำให้เขาเผลอปล่อยมือจากอาร์มิน และเพราะใจที่ปล่อยก่อนสมองจะประเมินสถานการณ์ว่านี่อาจเป็นอุบาย
เพราะยังไงอาร์มินก็ตองการสัญญาของตึกอยู่แล้ว เอเลนเอ่ย........ดูเหมือนนายจะมีอิทธิพลกับฉันเกินไปแล้ว
My S.D.
“ถือว่าเป็นการทักทายกันอย่างหอมปากหอมคอ
คราวนี้คงต้องจริงจังกันหน่อยล่ะนะครับ”
อาร์มินขยับเดินกลับไปหาแอนนี่อีกครั้ง
มือขาวล้วงเข้าไปในชุดสูทสีขาวของตนแล้วฟยิบปืนพกเบเรสต้า รุ่น 92 ออกมา
ปลายกระบอกสีเงินวาวจ่อไปที่ขมับของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ตอนนี้ใบหน้าราวกับไม่มีสีเลือด
“คราวนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแบบเมื่อสักครู่แน่นอน
ถ้าคุณยังตุกติกอีกล่ะก็ลูกหมาที่น่ารักของคุณได้ไปหาคนรับเลี้ยงใหม่แน่”
และเพื่อยืนยันคำพูดเด็กหนุ่มจึงขึ้นไกปืนต่อหน้าคนอันตรายเพื่อยืนยัน
“เอาล่ะครับคุณรีไว
หวังว่าผมจะได้ข้อเสนอที่ดีที่สุดในการเจรจาครั้งนี้”
TBC.
..........................................................................................................................
Talk: เนื้อเรื่องเหมือนจะดราม่า....... แต่อย่าหวังดราม่าจากล่ารักฯเลยค่ะ
เฟมือนฟิคนี้จะเข็นดราม่าไม่ขึ้น เพราะเอเลนกับรีไวชอบช่วยตบมุขกันเองฮาๆ
แต่ก็ไม่แน่หึหึ.....
ขออภัยที่ช้านะคะ พอดีช่วงนี้วุ่นหลายๆอย่าง+มีอะไรให้คิดเยอะแยะเลย แต่ก็ยังพยายามปั่นเรื่อยๆค่ะ
อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ ยินดีที่ได้คุยและรู้จักกับนักอ่านรายเก่าและรายใหม่เลยค่ะ
ขออภัยที่ไม่ได้ทักทายทุกท่านค่ะ
แต่ยืนยันว่าอ่านทุกเมนต์เช่นเคยจริงๆค่ะ
รักนักอ่านทุกคนนะคะ สามารถไปพูดคุยและเฮฮากันได้ที่เพจเลยนะคะ บางทีในเพจถ้าตอบช้าต้องขออภัยนะคะ แบบว่ามันไม่เด้งแจ้งเตือนอ่ะ =x= แต่อ่านของทุกท่านแน่นอนค่ะคอนเฟริม >w<
แงงงงงง อาร์มินร้ายลึกอ่าาาาาาา ปล่อยเอเลนเค้าเตอะ
ตอบลบ//รู้สึกเหมือนมีเลือดไหลตรงมุมปาก
อาร์มินร้ายๆนี่ชอบมากค่ะ รู้สึกดูอันตรายดีค่ะ >\\\\<
ลบ